De rechtszaak tegen Fouad Lakhlili, beter bekend als de “Erasmusschutter”, is begonnen. Op 28 september 2023 pleegde hij een gruwelijke daad door drie mensen te doden in Rotterdam. Zijn verklaring in de rechtbank, waar hij sprak over een intern conflict en het volgen van een “procedure”, laat een verontrustend beeld achter.
Tragedie in Rotterdam
Op die bewuste dag in september werden Marlous (39), haar dochter Romy (14) en huisarts Jurgen Damen (43) op brute wijze om het leven gebracht. Damen was niet alleen een gerespecteerd huisarts, maar ook een docent aan het Erasmus MC, waar Fouad L. ooit geneeskunde studeerde. Het Erasmus MC noemde de gebeurtenissen een “onvoorstelbaar drama”.
Fouad L. had genoeg studiepunten om zijn diploma te behalen, maar kreeg het niet. Het Openbaar Ministerie had de universiteit namelijk ingelicht over zijn eerdere veroordeling voor dierenmishandeling. Hierdoor werd hij onderworpen aan een psychologisch onderzoek, wat uiteindelijk leidde tot de weigering van zijn diploma.
Zelfverzekerde houding in de rechtbank
In de rechtszaal betrad L. met een zelfverzekerde houding, waarbij hij de rechter een knik gaf. Hij gaf aan direct te willen uitleggen waarom hij tot zijn daden kwam, maar werd door de rechter teruggeleid naar de periode vlak voor de schietincidenten.
Volgens L. was de directe aanleiding voor de moorden zijn onvermogen om zijn geneeskundediploma te behalen. Dit veroorzaakte naar eigen zeggen een “intern conflict”, waarbij hij besloot dat hij “de schade moest beperken en moest redden wat er te redden viel”.
Een gewelddadig plan
L. legde in de rechtbank uit dat hij al langer met gewelddadige gedachten speelde. Wat begon als een “leuke fantasie”, werd steeds realistischer. Hij begon vuurwapens te kopen en stopte met het betalen van zijn huur. Volgens hem bracht dit hem dichter bij de uitvoering van zijn plannen.
Hij benadrukte dat zijn daden niet voortkwamen uit boosheid of haat, maar dat hij simpelweg een uitweg probeerde te vinden. Zijn gruwelijke daden beschreef hij als een “procedure”, alsof hij een recept volgde. Tijdens de uitvoering voelde hij geen emotie.
Geen verantwoordelijkheid en verontrustende rechtvaardiging
Tijdens zijn verklaring liet L. weten dat hij zichzelf emotioneel losgekoppeld voelde van de gebeurtenissen. Hoewel hij erkende verantwoordelijk te zijn, gaf hij aan dit niet zo te voelen. Zijn acties waren volgens hem “onvermijdelijk” en hij had naar eigen zeggen geprobeerd “het bloedbad te beperken”.
Deze woorden lieten een verontrustend beeld achter. L. beweerde dat hij handelde “in opdracht van de computer” en dat hij geen keuze meer had. Hij leek zijn daden te rechtvaardigen door de situatie als onontkoombaar te presenteren.
Een blijvend trauma
De gevolgen van deze tragedie zijn enorm. Drie levens werden bruut beëindigd, en hun geliefden blijven achter met ondraaglijk verdriet. Marlous en haar dochter Romy, evenals huisarts Jurgen Damen, worden diep gemist.
Het Erasmus MC heeft de gebeurtenissen omschreven als een “onvoorstelbaar drama”, en de rechtszaak tegen Fouad Lakhlili werpt een schokkend licht op de gebeurtenissen en zijn beweegredenen. De vraag blijft of de realiteit van zijn daden ooit volledig tot hem zal doordringen.
