Hoewel Mary en ik het goed met elkaar kunnen vinden, is iedereen duidelijk over de grenzen: ze heeft een moeder, en ik probeer haar niet te vervangen. Ik ben gewoon de vrouw van haar vader. Mary brengt het grootste deel van haar tijd door bij haar moeder, die haar opvoedt met wat ik zou omschrijven als ‘extreme hippie-ideeën’. Sarah leert haar dochter dat ze niet hoeft te voldoen aan de verwachtingen die de maatschappij aan vrouwen stelt. Ze moedigt Mary aan om zich niet onder druk te laten zetten door sociale normen wat betreft uiterlijk en gedrag. Het gevolg hiervan is dat Mary dagenlang niet doucht, vieze kleren draagt, en haar tanden of haar niet borstelt. Dit is haar manier van leven geworden, en het doet me pijn om te zeggen, maar als je haar op straat ziet, zou je kunnen denken dat ze een dakloos kind is vanwege haar onverzorgde uiterlijk.
Terug naar gisteren: over een maand zal de hele familie aanwezig zijn bij een gala waar mijn man een belangrijke prijs zal ontvangen. Het is een cruciaal moment in zijn carrière, en hij vroeg me of ik met Mary wilde gaan winkelen voor een jurk voor het evenement.
Ik vertelde hem eerlijk dat ik dat liever niet wilde doen. Ik legde uit dat ik me echt schaam om met Mary in het openbaar gezien te worden. Ze kleedt zich vreselijk, haar kleren zijn meestal vies, ze ruikt onaangenaam en ze borstelt haar haar niet.
Mijn schoonmoeder was het met me eens en suggereerde aan mijn man dat het misschien beter zou zijn als Mary niet naar het gala zou gaan, omdat ze ons in verlegenheid zou brengen voor de mensen die daar aanwezig zullen zijn. Ik sloot me aan bij het standpunt van mijn schoonmoeder. Mijn man was verdrietig, maar hij stemde uiteindelijk met ons in en zei dat hij erover zou nadenken.
Een moeilijke situatie
De situatie waarin ik me bevind, is allesbehalve eenvoudig. Aan de ene kant begrijp ik de zorgen van mijn schoonmoeder en mezelf over hoe Mary eruitziet en de indruk die ze kan achterlaten op zo’n belangrijk evenement.
Aan de andere kant voel ik me schuldig omdat ik weet dat Mary hier niets aan kan doen. Ze is opgevoed in een omgeving waarin haar moeder haar aanspoort om zich niet te bekommeren om haar uiterlijk, wat haar uiteindelijk in een lastige positie brengt. Hoewel ik haar moeder niet ben, voel ik toch een verantwoordelijkheid om haar te beschermen tegen situaties waarin ze beoordeeld kan worden op iets waar ze weinig controle over heeft.
Mijn man, hoewel verdrietig, begreep onze bezwaren. Hij houdt van zijn dochter en wil haar natuurlijk betrekken bij deze belangrijke momenten in zijn leven, maar hij ziet ook de uitdagingen die haar aanwezigheid met zich mee kan brengen, vooral in een formele setting waar sociale verwachtingen hoog zijn.
Toch blijft het knagen aan mijn geweten. Is het eerlijk om Mary weg te houden van een gebeurtenis die belangrijk is voor haar vader? En hoe zou zij zich voelen als ze beseft dat ze buitengesloten wordt vanwege haar uiterlijk?
Wat betekent dit voor ons gezin?
De kwestie reikt verder dan alleen het gala. Het roept vragen op over hoe we als gezin omgaan met verschillen in opvoeding en waarden, vooral wanneer die verschillen zo duidelijk naar voren komen. Het is duidelijk dat mijn man en ik andere ideeën hebben over wat belangrijk is in het leven van zijn dochter, en dat zijn moeder en ik hierin een eenheid vormen, maakt de situatie nog complexer.
Ik wil niet dat deze situatie een wig drijft tussen ons, maar ik weet ook dat ik niet in mijn eentje de opvoeding van Mary kan veranderen. Ze heeft een moeder die een sterke invloed op haar heeft, en ik moet een manier vinden om daar respectvol mee om te gaan, zonder mijn eigen waarden en normen volledig te verloochenen.
De komende weken zullen beslissend zijn. Hoe we dit als gezin aanpakken, zal niet alleen invloed hebben op het gala, maar ook op onze onderlinge relaties. Ik hoop dat we een manier kunnen vinden om Mary bij dit belangrijke moment te betrekken, zonder dat het voor iemand ongemakkelijk wordt. Maar eerlijk gezegd, weet ik niet zeker hoe we dat kunnen doen.
Wat zou jij doen in mijn situatie?
Nu vraag ik me af: heb ik het juiste gedaan door te weigeren met Mary te gaan winkelen voor het gala? Of had ik haar toch moeten meenemen, ondanks mijn bezwaren? Wat denken jullie? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
