Vorige week belde mijn ex me, compleet overstuur. Ze was erachter gekomen van mij en haar vader, blijkbaar doordat iemand ons samen had gezien bij een motel. Haar vader werd vervolgens uit de kerk gezet en kreeg flink wat negatieve reacties uit de gemeenschap. Mijn ex gaf mij de schuld van alles en beschuldigde me ervan haar familie en het leven van haar vader te hebben geruïneerd.
Wie heeft de grenzen overschreden?
Ik vraag me nu af of ik echt verantwoordelijk ben voor al die ellende. Natuurlijk, wat er gebeurde, was niet gepland, maar ik voel me er ook niet per se schuldig over. Was het moreel juist wat ik deed?
Waarschijnlijk niet. Maar als ik terugdenk aan wat zij heeft gedaan, voelt het alsof de wraak redelijk was. Toch blijven die twijfels knagen: heb ik het leven van haar vader geruïneerd, zoals zij zegt?
Wraak of rechtvaardiging?
Het lezen van dit alles voelt een beetje alsof ik een slechte film aan het beschrijven ben. Toch verzeker ik iedereen, dit is echt gebeurd. Het lijkt misschien hilarisch en nep voor een buitenstaander, maar het is de werkelijkheid waarmee ik nu moet omgaan.
Ik weet niet zeker of ik echt ‘de slechterik’ in dit verhaal ben. Had ik haar vader van me af moeten duwen toen hij aanhankelijk werd, of was het gewoon een vergelding voor wat zij mijn familie aandeed?
Wat denken jullie? Ben ik echt fout geweest, of had ik recht op deze vergelding gezien wat er eerder is gebeurd? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.