Jade Kops raakt opnieuw veel mensen met haar openheid en moed. De achttienjarige, die leeft met ongeneeslijke kanker, heeft via een crowdfunding bijna een halve ton ingezameld voor wat zij haar “liefdevolle afscheid” noemt. Je voelt in alles hoe intens deze periode voor haar is, maar ook hoeveel steun zij ontvangt van mensen die haar verhaal volgen.
Een bedrag dat haar plannen mogelijk maakt
De teller staat inmiddels op 46.050 euro. Jade wilde haar afscheid vormgeven zonder dat haar familie met financiële zorgen achterblijft. In gesprek met De Gelderlander blijft ze voorzichtig over de inhoud van haar uitvaartplannen. Ze zegt: “Dit is echt persoonlijk, dus ik ga en kan er nog niks over zeggen.” Toch laat ze op haar doneerpagina wel iets doorschemeren over haar wens. Ze wil een dag creëren waarop iedereen kan samenkomen. Een dag waarop mensen elkaar vasthouden en kunnen rouwen zonder angst voor kosten.
Meer geld dan verwacht
Ze had vooraf besloten dat het geld boven haar streefbedrag zou worden gebruikt voor het maken van mooie herinneringen. Dat vertelt ze in duidelijke woorden aan haar donateurs. Donderdagochtend stond het totale bedrag ruim boven de 40.000 euro. Dat bedrag geeft haar de mogelijkheid om momenten te verzamelen die bij haar blijven tot het einde. Ze bedankt iedereen met een warm bericht: “Mijn dank is ontzettend groot. Jullie zijn de allerbeste & liefste.” Dit voelt voor haar alsof mensen om haar heen een onzichtbare cirkel vormen.
Een tijd die steeds zwaarder wordt
Deze week deelde Jade een nieuwe update over haar gezondheid. Een update die veel volgers stil maakte. Ze vertelde dat haar tumor opnieuw is gegroeid. Deze groei heeft nu directe gevolgen voor haar dagelijks leven. Haar gezicht is sinds kort voor de helft verlamd. Het linkerdeel voelt volledig gevoelloos. Dat maakt praten, lachen en zelfs drinken moeilijker.
Alles verandert in één nacht
In haar bericht vertelt Jade hoe plots de situatie omsloeg. Ze schrijft: “Ik hield hoop op nog een lange toekomst zonder klachten, vooral omdat ik me de laatste maanden naar omstandigheden zó goed heb gevoeld.” Ze dacht even rust te hebben. Even adem. Maar dat bleek een korte pauze. Daarna volgt de zin die iedereen raakt. “Ik heb altijd gehoopt dat ik dat ene wonder zou worden, tegen beter weten in. Ik kon en wilde er gewoon niet aan geloven.”
Een klap die haar opnieuw doet wankelen
Het is niet alleen het fysieke verlies dat haar raakt. Het is ook het beeld dat ze nu elke dag ziet in de spiegel. Jade vertelt dat haar situatie binnen één nacht veranderde. Ze zegt: “Ik was een meisje met ongeneeslijke kanker maar bijna geen klachten, en nu ben ik een meisje met ongeneeslijke kanker en een voor de helft verlamd gezicht. Ja, je leest het goed.” Ze noemt het een omslag die onverwacht hard binnenkwam. Je ziet aan haar woorden dat ze dapper blijft, maar ook dat het verdriet groot is.
De wens om zichzelf te blijven
Het moeilijkste voor Jade is dat haar uiterlijke veranderingen zichtbaar zijn voor anderen. Ze schrijft: “Geef mij maar klachten vanbinnen, maar alsjeblieft niet vanbuiten. Ik wil mezelf blijven. Tot de laatste minuut.” Het zijn woorden die je nog even met je meenemen. Ze laten zien dat ze vecht om haar identiteit te behouden. Niet voor de wereld. Maar voor zichzelf.
Leven in het nu, zonder uitstel
Aan het einde van haar bericht beschrijft Jade hoe ze de komende periode wil leven. Ze zegt: “Ik ben verdrietig en heb tijd nodig om te verwerken. Het einde komt dichterbij, dus vanaf nu leef ik alsof elke dag mijn laatste is.” Het is een zin die tegelijk krachtig en kwetsbaar voelt. Het laat zien dat ze bewust kiest voor alles wat nog wél kan. Voor liefde. Voor momenten. Voor herinneringen die blijven.
Waarom haar verhaal zo veel mensen raakt
Jade laat je zien hoe iemand omgaat met de harde waarheid van ongeneeslijke ziekte. Ze doet dat zonder grote woorden. Ze vertelt wat er gebeurt, hoe het voelt en wat ze nodig heeft. Dat maakt haar verhaal zo echt. Mensen voelen zich betrokken omdat ze iets delen in haar proces. Een donatie wordt dan meer dan geld. Het wordt een teken van verbondenheid.
Een afscheid vol liefde, geen angst
Met het opgehaalde bedrag kan Jade haar wens vormgeven. Niet in somberheid. Maar in liefde. Ze wil een afscheid dat zacht is voor iedereen die blijft. Een afscheid zonder financiële druk. Een laatste dag waarop mensen samenkomen om haar te eren. En dat is precies wat zij verdient.
