Woensdag kregen de 11-jarige Mikael en zijn moeder Gohar het verpletterende nieuws dat ze Nederland moeten verlaten en terug moeten naar Armeniƫ. De Raad van State besloot dat de minister van Asiel en Migratie hen geen verblijfsvergunning hoeft te geven.
Mikael, die al zijn hele leven in Nederland woont, noemt het besluit “onmenselijk en oneerlijk”. Dit deelde hij met Hart van Nederland, waar zijn verhaal veel emoties losmaakte.
Een toekomst in Nederland?
Mikael zou na de zomer beginnen op het Cygnus Gymnasium in Amsterdam. Hij werd elf jaar geleden in Nederland geboren en kent geen ander thuis. Toch wordt hij nu gedwongen te vertrekken naar Armeniƫ, het land waar zijn moeder ooit vandaan vluchtte.
Deze beslissing roept veel verontwaardiging op, niet alleen bij Mikael en zijn moeder, maar ook bij vele anderen. Een petitie om hun verblijf te verlengen heeft al meer dan 30.000 handtekeningen verzameld.
“Ik had nooit verwacht dat zoveel mensen mij zouden steunen”, vertelt Mikael. “Op school herkennen kinderen me en vragen ze naar mijn situatie. Het is fijn om te weten dat zoveel mensen achter ons staan.”
De gevolgen van buiten beeld blijven
Volgens de Raad van State waren Mikael en zijn moeder te lang buiten beeld bij de instanties. Dit gebeurde nadat Gohar besloot de opvang te verlaten zonder een nieuw adres door te geven.
Hierdoor zouden ze niet in aanmerking komen voor de Afsluitingsregeling, die bedoeld is voor kinderen die strikt volgens de regels geen verblijfsvergunning kunnen krijgen, maar al jaren in Nederland wonen. Deze bureaucratische fout heeft nu verregaande gevolgen voor de toekomst van de jonge Mikael.
De strijd gaat door
Familievriend Guy Loyson, die Mikael als zijn eigen zoon beschouwt, vindt de uitspraak van de Raad van State onbegrijpelijk. “Het gaat om Mikael, niet om zijn moeder.
Hij is hier geworteld en hoort hier thuis”, zegt Loyson. Ondanks zijn boosheid en verdriet blijft hij vastberaden om te blijven vechten. “We gaan niet bij de pakken neerzitten en blijven vechten.”
Hoop op een oplossing
Gohar benadrukt dat ze altijd geprobeerd heeft de regels te volgen. “Het was niet bewust om onder de radar te blijven. Het was angst, stress en onzekerheid”, legt ze uit.
Ze voelt zich schuldig naar Mikael toe en hoopt vurig op een oplossing: “Nederland is Mikaels thuis en hij verdient een toekomst hier.” Mikael zelf sluit af met een duidelijke boodschap: “Ik wil niet naar een land dat ik niet ken.”
Denk jij dat Mikael en zijn moeder een kans moeten krijgen om in Nederland te blijven? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
