René van der Gijp heeft geen goed woord over voor de actie van zanger Douwe Bob. Tijdens een voetbalevenement voor Joodse kinderen besloot Douwe onverwacht zijn optreden af te zeggen, omdat hij zich stoorde aan een poster met het woord ‘zionisme’. Volgens René was dit niet alleen overdreven, maar ook onnodig pijnlijk richting de kinderen die vol verwachting klaarstonden.
Weglopen om een poster
Douwe Bob verklaarde na afloop dat hij niet tegen de kinderen zelf wilde protesteren, maar tegen wat hij “genocide in Gaza” noemt. Toen hij de poster zag waarop ‘zionisme’ stond, besloot hij direct het evenement te verlaten. Zijn statement veroorzaakte grote ophef, zowel online als in de media.
Critici noemen zijn stap een verkeerde interpretatie. Jessica Roitman, hoogleraar Joodse Studies aan de Vrije Universiteit, legt uit dat zionisme simpelweg betekent dat je gelooft in het bestaansrecht van Israël. “Je kunt zionist zijn én fel tegen Netanyahu’s beleid zijn,” benadrukt ze op NU.nl.
René begrijpt er niets van
Tijdens zijn podcast reageerde René van der Gijp vol onbegrip op de actie van Douwe. “Je kan als Douwe Bob ook gewoon even zingen. Ik bedoel: daar is niks mis mee,” stelt hij. Hij wijst erop dat het om een klein, onschuldig evenement ging. “Er stonden wat kinderen van een jaar of 8, 9, 10. Het waren ook geen 1.500 kinderen, hè? Het waren vijftien kinderen.”
Volgens René is het kinderachtig om zo’n groep teleur te stellen vanwege een poster. Hij noemt het “een soort kinderverjaardag” die onnodig beladen werd.
Niet voor Netanyahu
René benadrukt dat Douwe niet voor een politieke partij of leider was uitgenodigd. “Het is niet dat je daar voor Netanyahu en z’n gevolg gaat zingen,” zegt hij in zijn kenmerkende nuchtere stijl. “Je wordt uitgenodigd om voor kínderen te zingen.”
Hij snapt niet waarom Douwe zich daar zo aan stoorde. “Dan denk ik: iemand die mij een flyer wil geven, die kan ik ook weigeren,” zegt René.
Steek hem in je reet
Met zijn typische directe humor voegde René daaraan toe: “Dan zeg ik: ‘Joh, steek hem in je reet’, dan ga je gewoon verder en ga je gewoon zingen daar. Dan zing je tien nummers en dan ga je weer naar huis toe. Niks aan de hand.”
Volgens René probeert Douwe vooral een imago op te bouwen als iemand die principieel en bewust is, maar slaat hij daarmee de plank volledig mis. “Douwe Bob wil dan toch een statement afgeven dat hij aan de goede kant van de medaille staat…”
Bedreigingen en vlucht
Na het incident kreeg Douwe bedreigingen en besloot hij tijdelijk het land te verlaten. Zelf gaf hij aan dat hij zich niet langer veilig voelde. Die reactie roept bij René opnieuw verbazing op. Volgens hem had Douwe veel ellende kunnen voorkomen door gewoon op te treden en daarna naar huis te gaan.
Ongemakkelijk publiek debat
De actie van Douwe Bob heeft veel losgemaakt. Niet alleen over het Midden-Oostenconflict, maar ook over hoe ver artiesten moeten gaan om een politiek statement te maken. René vindt het onnodig dat volwassen mensen zoals Patty Brard of Ronald Molendijk zich in de media openlijk emotioneel achter Douwe scharen.
Hij besluit: “We weten allemaal al vanaf dat we heel jong waren dat we allemaal eindigen met een steen boven ons hoofd. Dat wetende kun je alles wat je meemaakt in perspectief zetten.”
Met zijn ongefilterde mening brengt René opnieuw een debat op gang over wat je als artiest wel of niet moet doen als je maatschappelijke betrokkenheid wilt tonen. Hij benadrukt dat je altijd het belang van kinderen voorop moet stellen, hoe groot je persoonlijke overtuiging ook is.
