Soms denk je dat alles perfect gepland is, tot je geconfronteerd wordt met een onverwachte wending. Ik ben 25 jaar en sta op het punt om te trouwen. Deze bruiloft is iets waar mijn verloofde en ik al bijna twee jaar voor plannen. We hebben samen gedroomd van een prachtige buitenbruiloft, omringd door onze dierbaren. Het idee alleen al maakt me ontzettend gelukkig. Maar dan gebeurde er iets waar ik echt niet op had gerekend.
Mijn nicht, die 27 is, verwacht haar tweede kindje. Fantastisch nieuws, toch? Behalve dat ze de neiging heeft om elk familiediner, elke gelegenheid, tot een persoonlijke show te maken. Ze weet altijd hoe ze de aandacht naar zich toe moet trekken. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van haar, maar het is soms gewoon vermoeiend. Dit gedrag zou nu echter een heel nieuw niveau bereiken.
Vorige week belde ze me. Ze klonk heel enthousiast en gooide er plotseling uit: “Zou het niet geweldig zijn om de ‘gender reveal’ van mijn baby tijdens jouw bruiloft te doen?” Ik zat daar, sprakeloos. Hoe kon ze dat überhaupt voorstellen?
Mijn bruiloft, waar mijn verloofde en ik zoveel liefde, tijd en energie in hebben gestoken, zou plotseling het decor moeten zijn voor haar grote moment? Ze begon vol enthousiasme te vertellen over hoe geweldig het zou zijn om tijdens mijn receptie ballonnen of confetti te laten knallen, zodat iedereen op dat moment het geslacht van haar baby zou ontdekken. Alsof mijn bruiloft haar podium zou worden.
Ik probeerde beleefd te blijven en legde haar uit dat mijn bruiloft daar niet het juiste moment voor was. Ik bedoel, het zou toch eigenlijk een dag voor mijn verloofde en mij moeten zijn, niet?
Ik dacht dat ze het wel zou begrijpen, maar in plaats daarvan werd ze woedend. Ze beschuldigde me ervan dat ik haar geluk in de weg stond, niet ondersteunend was en egoïstisch was omdat ik de aandacht op mijn eigen dag wilde houden.
Wat volgde was nog erger. Mijn familie is nu verdeeld. Haar moeder, mijn tante, vindt dat ik me aanstel en een “bridezilla” ben. Ze zegt dat ik haar “gewoon dit moment moet geven.” Maar mijn vrienden kijken me aan alsof ik gek ben dat ik dit überhaupt overweeg. En zelfs mijn verloofde begrijpt het niet: “Waarom is dit een discussie?”
Het voelt alsof mijn nicht verwacht dat ik mijn grote dag moet delen met haar, alsof ik haar iets ontneem door vast te houden aan mijn eigen visie voor de bruiloft. Terwijl zij vindt dat ik haar kans op geluk verpest, heb ik juist het gevoel dat mijn moment wordt gekaapt. Is het echt zo vreemd dat ik wil dat mijn bruiloft om mij en mijn partner draait? Dat lijkt me toch normaal?
Nu zit ik vast in een situatie waarin ik mezelf blijf afvragen of ik fout zit. Mijn nicht beschuldigt me van egoïsme, maar tegelijkertijd vraag ik me af waarom ze haar eigen grote moment niet kan plannen, op een ander tijdstip en op een andere plaats. Ik gun haar absoluut haar geluk en het vieren van de zwangerschap. Maar moet dat echt op mijn bruiloft gebeuren?
Het idee dat mijn grote dag zou worden overschaduwd door een ‘gender reveal’ voelt gewoon verkeerd. Dit is een dag die mijn verloofde en ik al zo lang hebben voorbereid, iets waar we ons hart en ziel in hebben gestoken. Waarom zou ik die unieke kans moeten delen? Het voelt alsof ik terecht sta in een situatie die ik niet had kunnen voorzien, waarbij mijn wens om de dag persoonlijk en speciaal te houden plotseling als egoïstisch wordt bestempeld.
Ondanks alle kritiek van mijn tante, blijf ik bij mijn standpunt. Dit is mijn bruiloft, en het is geen podium voor iemand anders om in de schijnwerpers te staan. Mijn nicht verdient haar eigen bijzondere moment, maar dit is niet de juiste gelegenheid. Hoewel het moeilijk is om familie teleur te stellen, voel ik dat ik het recht heb om te bepalen wat er op mijn bruiloft gebeurt. Het is tenslotte mijn dag.
Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
