Je voelt de spanning en opwinding in de schaatswereld toen dit weekend een mijlpaal werd bereikt die al meer dan tien jaar onaangetast bleef. Tijdens de wereldbekerwedstrijden in Salt Lake City reed Femke Kok zichzelf de geschiedenisboeken in met een tijd die iedereen sprakeloos achterliet. Het wereldrecord op de 500 meter bleef twaalf jaar lang staan, maar Kok toonde dat er altijd iemand opstaat die de grenzen opnieuw verlegt. Haar prestatie is niet alleen sportief indrukwekkend maar ook emotioneel, want een persoonlijke droom kwam voor haar uit.
Een iconisch record wordt na twaalf jaar verbroken
Tijdens de finale van de 500 meter zette Femke Kok een tijd neer die de sportwereld op zijn grondvesten deed schudden. Ze verbeterde het wereldrecord van 36,36 naar een sensationele 36,09. De vorige recordhoudster, Zou Sang Hwa Lee, had haar tijd in een legendarische rit neergezet. Nu is het Femke Kok die laat zien dat de lat nog hoger kan.
In een rechtstreeks duel versloeg ze olympisch kampioene Erin Jackson. Daarmee onderstreepte ze dat haar prestatie geen toeval was maar het resultaat van jarenlange toewijding, focus en dat ongrijpbare stukje talent.
Ongeloof en emotie direct na de race
Enkele minuten na haar race stond Kok zichtbaar overdonderd voor de camera van de NOS. Ze keek terug op de rit en sprak openhartig over haar bewondering voor het vorige record. ,,Ik heb honderden keren naar die rit van Sang Hwa Lee gekeken en met verbazing gedacht: hoe kan zij zo snel gaan? Nu ben ik gewoon sneller. 36.0….’’ vertelde ze vol ongeloof.
Toen ze de camera inkeek en haar stem even brak, voelde je hoe diep deze prestatie bij haar binnenkwam. ,,Mijn droom is uitgekomen.’’
De manier waarop ze dat uitsprak gaf een unieke inkijk in de mentale reis die bij zo’n topprestatie hoort. Niet alleen haar lichaam, maar ook haar ambitie en doorzettingsvermogen hebben het record mogelijk gemaakt.
Een record dat zijn hegemonie bewees
De tijd van Sang Hwa Lee stond al twaalf jaar als een huis. Terwijl meerdere wereldrecords de afgelopen jaren keer op keer werden aangescherpt, bleef dit record onaangeroerd. Het gaf aan hoe bijzonder die tijd was en hoe moeilijk het zou zijn om hem te verbreken.
Kok wist dat het verbeteren van dit specifieke record veel meer vroeg dan een goede race. Het vereiste een uitzonderlijke vormdag, een perfecte techniek en het vermogen om elke twijfel los te laten op het moment dat het moest gebeuren.
Zaterdag was ze er al dichtbij toen ze haar nationale record verbeterde tot 36,48. Die tijd bracht haar tot op 0,12 seconde van het wereldrecord. De stap die ze een dag later zette maakte duidelijk dat haar limieten nog niet bereikt zijn.
Teleurstelling bij de Nederlandse vrouwen op de ploegenachtervolging
Terwijl Kok schitterde op de 500 meter, verliep het teamonderdeel minder succesvol voor de Nederlandse schaatssters. Joy Beune, Antoinette Rijpma de Jong en Elisa Dul eindigden op een teleurstellende vijfde plaats.
De ploeg moest rijden zonder Marijke Groenewoud, die normaal een sleutelrol heeft in het team. Haar programma zit dit seizoen overvol en in overleg met haar team besloot zij de eerste twee wereldbekerwedstrijden geen ploegenachtervolging te rijden. Daardoor kreeg Dul de kans om haar plek in te nemen.
Een vervangster die lang standhield maar het tempo niet kon bijbenen
Het drietal begon sterk. De rondes liepen soepel en de samenwerking leek goed. Toch werd na verloop van tijd duidelijk dat Dul het tempo van haar teamgenoten niet langer kon volgen. Hierdoor viel de ploeg uit elkaar en ging Nederland van een kansrijke positie naar een zeldzame nederlaag.
De eindtijd van 2.54,66 was onvoldoende om mee te doen voor de medailles. Japan won het goud in 2.52,13, Amerika pakte het zilver met 2.52,40 en Duitsland eindigde op 2.54,01.
Het is een opvallende wending, want sinds januari 2024 hadden de Nederlandse vrouwen geen enkele ploegenachtervolging meer verloren.
Het perspectief van de bondscoach en de blik vooruit
Bondscoach Rintje Ritsma had het liefst zijn vaste gouden trio opgesteld. De ploeg die eerder dit jaar wereldkampioen werd, moet volgens hem ook tijdens de Olympische Spelen kunnen floreren. Toch moest hij noodgedwongen schuiven door de afwezigheid van Groenewoud.
Hoewel deze nederlaag hard aankomt, blijft het seizoen nog lang. De komende wedstrijden zullen laten zien hoe snel het team zich kan herstellen en terugvinden in de vertrouwde vorm waarin ze doorgaans domineren.
Een weekend met twee gezichten
Het weekend in Salt Lake City liet je zien hoe dun de lijn is tussen euforie en teleurstelling in topsport. Waar Femke Kok de sport verheft met een ongekende prestatie, moeten andere schaatssters even slikken.
Toch overheerst het gevoel dat dit weekend opnieuw bewijst hoe rijk de Nederlandse schaatssport is. Records worden verbroken, talent bloeit op en teams zoeken naar de perfecte balans. Je kijkt nu al uit naar wat de rest van het seizoen zal brengen.
