Mijn 40e verjaardag was aangebroken, een mijlpaal die ik in stijl wilde vieren. We hadden een reservering om 19:00 uur bij een chique restaurant, een plan waar ik al weken naar uitkeek. Mijn echtgenoot, altijd geneigd tot laatkomerij, besloot op het laatste moment nog aan zijn auto te werken. Toen het vertrekmoment daar was, waren hij en zijn ongereedheid de enige obstakels tussen mij en mijn langverwachte avond.
Terwijl de klok richting 18:50 tikte en mijn man nog steeds in geen velden of wegen te bekennen was in een staat van diner-gereedheid, nam ik een beslissing. Ik riep dat we zonder hem vertrokken. Dit was geen impulsief besluit, maar een daad van zelfrespect en een afwijzing van de constante minachting voor mijn tijd. Ik wilde mijn verjaardag niet laten overschaduwen door frustratie en teleurstelling.
Lees verder op de volgende pagina!
