Het pestverleden als les voor nu
Ghislaine is zelf in haar jeugd veel gepest, zowel op de basisschool als op de middelbare school. Pas toen ze ging studeren, stopte het pesten, maar populair was ze nooit. Ze heeft lang gedacht dat het haar eigen schuld was dat ze gepest werd. Na therapie ziet ze dat anders, maar diep van binnen denkt ze nog steeds dat ze het pesten had kunnen stoppen als ze zich anders had opgesteld. Ze was verlegen en durfde niet voor zichzelf op te komen.
Terugslaan als laatste redmiddel
Ghislaine ziet dat haar oudste zoon veel op haar lijkt: lief en zachtmoedig. Ze maakt zich zorgen over zijn toekomst, omdat hij de wereld te rooskleurig ziet. Ze probeert hem te leren wat mondiger te zijn, vooral als andere kinderen zijn speelgoed afpakken in de speeltuin. Onlangs werd haar zoon op school geslagen. Hoewel de leerkracht het goed aanpakte, benadrukt Ghislaine thuis dat haar kinderen mogen terugslaan als ze fysiek worden aangevallen. Ze vindt het belangrijker dat haar kinderen zich kunnen verdedigen dan dat ze slachtoffer worden van pesten.
Ghislaine’s aanpak laat zien dat ze haar eigen nare ervaringen gebruikt om haar kinderen sterker en weerbaarder te maken. Ze kiest voor een opvoeding waarin zelfverdediging een plek heeft, ook al is dat soms tegen de conventionele normen in.
Bron: JM Ouders
