Mijn toevlucht tot een hotelkamer
Overmand door schaamte en niet in staat mijn tranen te bedwingen, vluchtte ik naar de badkamer. Na enige tijd probeerde ik me te herpakken, maar kon het niet over mijn hart verkrijgen terug te keren naar het feest. Een ontmoeting met mijn bezorgde baas leidde ertoe dat ik besloot een beschikbare kamer te boeken om tot rust te komen. Mark, die nietsvermoedend aan de bar stond toen het diner voorbij was, informeerde ik kort dat ik me niet goed voelde en naar boven ging.
De nasleep van deze avond heeft tot flink wat discussie geleid. Mark en ik hebben urenlang gediscussieerd over het incident, waarna hij ophield met reageren. Vervolgens ontving ik berichten van Mark, zijn moeder en zijn beste vriend, die allemaal vonden dat Marks actie fout was, maar dat mijn beslissing om alleen in een hotelkamer te overnachten en hem niet uit te nodigen, als een overdreven straf werd gezien. Dit zet mij aan het denken: is mijn reactie op deze gênante gebeurtenis echt te extreem, of was het een gerechtvaardigde beslissing om even afstand te nemen en mijn waardigheid te bewaren?
