Mijn vriendschap met mijn binnenkort ex-beste vriendin begon al op de middelbare school. We deelden alles met elkaar, en onze families zijn door de jaren heen één grote familie geworden. We wisten alles van elkaar, vertrouwden elkaar blindelings. Of dat dacht ik tenminste.
Laatst kwam mijn vriendin bij me met een bekentenis die mijn beeld van haar compleet veranderde. Ze vertelde me, niet uit schuldgevoel, maar om op te scheppen, dat ze al vier maanden een affaire heeft met haar baas.
Ze had deze baan nog maar een jaar, en nu stond ze op het punt om met hem op een luxe vakantie te gaan, vermomd als een werktrip. Ze vroeg me om voor haar te liegen, mocht haar man iets vermoeden en contact met mij opnemen. Ze was van plan om onbereikbaar te zijn, zodat hij geen idee zou hebben wat er werkelijk aan de hand was.
Wat deze situatie nog wranger maakt, is dat we haar man al sinds de middelbare school kennen. Ze zijn al bijna vijftien jaar samen, ware middelbare schoolgeliefden. Hij is een van de meest eerlijke, hardwerkende en oprechte mensen die ik ken. Hij vertrouwt haar volledig, neemt zonder twijfel aan dat ze laat werkt en op zakenreis gaat, puur omdat ze dat zegt.
Ik was verbijsterd door haar verzoek en voelde me misselijk van haar gebrek aan wroeging. Ik weigerde meteen om haar dekmantel te zijn en stuurde haar mijn huis uit, omdat ik haar niet eens meer kon aankijken.
Later die avond vertelde ik alles aan mijn man. Hij was net zo geschokt en verafschuwde haar gedrag. Wat ik echter niet meteen had bedacht, was dat onze beveiligingscamera alles had opgenomen.
Mijn man en ik besloten dat we deze informatie niet konden verzwijgen. We zijn van plan om vanavond naar haar man te gaan en hem alles te laten zien. Wat hij daarna doet, is aan hem, maar hij verdient het om de waarheid te weten.
Naast het informeren van haar man, gaan we ook naar haar werk. Voor zover ik weet, is elke vorm van romantische relaties streng verboden op haar werkplek. Bovendien is ze eenmaal gepromoveerd door dezelfde supervisor met wie ze nu een affaire heeft, wat gemakkelijk als favoritisme kan worden gezien.
We vermoeden dat ze allebei hun baan zullen verliezen.
Maar daar houdt het niet op. Ik ben van plan om een fragment van haar bekentenis naar haar familie te sturen, inclusief die van mij. Onze families zijn nauw verweven, dus ik heb gemakkelijk toegang tot de meeste van haar naasten. Dit zal voorkomen dat ze de situatie tegen mij of haar man kan verdraaien.
Sommigen zullen dit misschien als wreed beschouwen, maar ik ben het absoluut oneens. Wat ze doet, is verwerpelijk en het feit dat ze geen enkel berouw toont, maakt het alleen maar erger.
Ze heeft ervoor gekozen om haar man, die haar zo trouw is, te verraden, en ik kan niet stilzwijgend toekijken terwijl ze hem verder voorliegt.
Het is geen gemakkelijke beslissing om een vriend(in) te verraden, maar in dit geval gaat het om gerechtigheid en eerlijkheid. Mijn loyaliteit ligt bij de waarheid en bij degenen die eerlijk en oprecht zijn.
Uiteindelijk geloof ik dat haar man het verdient om te weten met wie hij echt getrouwd is, en ik ben vastberaden om ervoor te zorgen dat hij die waarheid te weten komt.
Is het fout dat ik deze stappen ga ondernemen? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
