Mijn dagen zijn een cyclus van vroeg opstaan, zorgen voor onze kinderen, en het onderhouden van mijn carrière. Ondanks de afwezigheid van onze kinderen gedurende het grootste deel van de dag, uit mijn vrouw regelmatig hoe uitgeput ze zich voelt, waardoor ik me vaak alleen voel in het managen van ons huishouden en de zorg voor onze kinderen. Haar sociale leven lijkt voorrang te hebben, met frequente bezoekers aan ons huis of uitstapjes die haar soms zelfs een nacht weg van huis brengen. Deze situatie laat mij achter met een gevoel van uitputting en een verlangen naar verandering.
De twijfel knaagt aan me; soms overweeg ik om met de kinderen een nieuw begin te maken, weg van de constante cyclus van verwijt en vermoeidheid. Mijn gevoelens van verlorenheid en frustratie worden verergerd door wat ik vrees dat gaslighting is – een manipulatie die me doet twijfelen aan mijn waarnemingen en gevoelens. Ondanks alles wat ik doe, lijkt mijn inzet onzichtbaar voor haar, en word ik vaak verantwoordelijk gehouden voor problemen binnen ons gezin. Het feit dat haar moeder kenmerken vertoont van narcisme, doet me vrezen dat mijn vrouw misschien eenzelfde pad bewandelt.
In deze wirwar van emoties en verantwoordelijkheden zoek ik naar een uitweg of een oplossing. Is het onredelijk van mij om me zo te voelen? Ik sta op een kruispunt, zoekend naar richting in een situatie die zowel mijn hart als mijn verstand uitdaagt.”
