Elf maanden geleden ontdekte ik (28M) dat mijn vriendin (24F) me bedroog. We waren vier jaar samen en woonden bijna twee jaar samen. Onze relatie leek geweldig, met wekelijkse afspraken, veel reizen en veel toekomstplannen. We hadden zelfs gesproken over een huwelijksaanzoek zodra haar financiën op orde waren.
De ontdekking van het bedrog
Tot mijn verbijstering ontdekte ik dat ze sliep met een man die een vriend is van de vriend van haar beste vriendin. Ik confronteerde haar en zei dat ik haar nooit meer wilde zien. Ze trok in bij haar beste vriendin en diens vriend, maar vertelde haar familie niet dat we uit elkaar waren en niet meer samenwoonden.
De zwangerschap
Enkele weken nadat ze was verhuisd, vertelde ze me dat ze zwanger was en dat ze zeker wist dat het van mij was omdat ze condooms had gebruikt tijdens het vreemdgaan. Als achtergrondinformatie: mijn vader overleed toen ik een kind was en ik heb weinig herinneringen aan hem, wat mijn familie zwaar trof en mij lang beïnvloedde.
Ik zei dat ik voor alles zou zorgen als het kind eenmaal geboren was en bevestigd werd dat het van mij was. Tot die tijd wilde ik met rust gelaten worden. We spraken af dat ze bonnetjes zou bewaren van alle zwangerschaps- en bevallingsuitgaven, en als het kind van mij was, zou ik alles vergoeden. Ze stemde hiermee in.
Dure beslissingen en complicaties
Ze besloot een verloskundige en een doula in te huren en koos voor een thuisbevalling, wat allemaal vrij duur was. Toen de baby te vroeg werd geboren en er complicaties waren, moest ze met spoed naar het ziekenhuis voor een keizersnede en werd de baby op de neonatale intensive care geplaatst.
Op de dag van de geboorte ging ik naar het ziekenhuis om haar en de baby te zien. Twee weken geleden stuurde ze me de bonnetjes voor alle uitgaven, die in totaal meer dan €40.000 bedroegen, en vroeg om geld om de doula en verloskundige te betalen. Ik zei dat we moesten wachten op de DNA-resultaten.
De waarheid komt aan het licht
Het bleek dat ik niet de vader was. Ik vertelde haar dat het me speet, maar dat ze er alleen voor stond. Ze huilde en zei dat zij en het kind geruïneerd zouden zijn als ik niet zou helpen. Ze probeerde me te overtuigen dat we een succesvolle relatie konden hebben en het kind samen konden opvoeden. Ze beweerde dat ze was veranderd en een goede partner zou zijn.
Ik vertelde haar dat ik geen interesse had om iemand anders’ kind op te voeden en dat ze de echte vader moest bellen. Helaas is die man een kassier in de lokale winkel en heeft hij geen geld.
Familiedruk
Nu probeert iedereen in haar familie mij te overtuigen om in ieder geval de €40.000 te betalen voordat we elk onze eigen weg gaan. Ik heb geweigerd.
Ben ik fout omdat ik weiger hier verantwoordelijkheid voor te nemen? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
