Ik kom uit een gezin waar onafhankelijkheid voorop stond. Mijn moeder hamerde er altijd op dat ik nooit financieel afhankelijk mocht zijn van een man. Dit heeft mijn kijk op het leven sterk beïnvloed. Mijn man, daarentegen, komt uit een traditioneel gezin waarin zijn moeder huisvrouw was en zijn vader de enige kostwinner. Ondanks deze achtergrond heeft mijn man hard gewerkt om de traditionele waarden die hij thuis had geleerd, los te laten. Hij draagt zijn steentje bij in huis, is een betrokken vader en een echte partner. Maar er is één ding dat me mateloos stoort: hoeveel waarde hij hecht aan de mening van zijn familie.
Een confrontatie met traditionele verwachtingen
Mijn schoonouders verblijven twee weken bij ons. Normaal gesproken maak ik het ontbijt, eten we lunch op het werk of school, en kookt mijn man het avondeten. We hebben een schoonmaakster, maar die is op vakantie, dus we doen het huishouden nu samen. Dit systeem werkt voor ons.
Mijn schoonouders hebben een hekel aan mijn ‘moderne’ manier van leven. Ze vinden het niet kunnen dat ik werk, mijn voldoening niet uitsluitend haal uit het moederschap, en dat mijn man zijn deel doet in het huishouden. In het begin hebben we hier open over gesproken en ik heb duidelijk mijn grenzen aangegeven. Ik heb hen verteld dat ik me in mijn eigen huis niet laat bekritiseren over mijn levensstijl. Als ik bij hen te gast ben, pas ik me aan hun normen aan en speel ik de schoondochter die ze willen. Meestal respecteren ze dit.
Een onverwachte situatie aan de eettafel
Gisteren kwam ik moe en hongerig thuis na mijn werk. Normaal gesproken ben ik rond 18:15/30 thuis en eten we om 19:00 uur. Na een snelle begroeting ging ik naar boven voor een douche. Toen ik terugkwam en naar de keuken ging om te helpen met het avondeten, ontdekte ik dat er niets was voorbereid. Toen ik mijn man ernaar vroeg, keek hij me niet aan. Zijn moeder antwoordde dat hij niets had gekookt en dat ik mijn plicht als vrouw moest doen en voor mijn gezin moest koken. Mijn laffe man bleef stil. Ik draaide me om en bestelde een afhaalmaaltijd. Ik maakte borden op voor mij en de kinderen en we gingen aan tafel zitten. Mijn man en zijn ouders bedienden zichzelf en kwamen erbij zitten.
De bom barst
Mijn schoonmoeder bleef doorgaan over wat er mis was met mij en waarom ik een mislukkeling was. Ik vroeg mijn man of hij iets te zeggen had. Hij zei dat zijn moeder een punt had en dat het geen kwaad kon als ik me ‘meer als een echte vrouw’ zou gedragen en ‘beter voor mijn huis en kinderen zou zorgen’. Hij zei dat traditie er niet voor niets was en dat het beledigend was dat ik dacht dat ik te goed was voor de manier waarop hij was opgevoed.
Mijn reactie
Op dat moment barstte de bom. Ik zei hem dat traditie een man met een inkomen van 35.000 euro per jaar niet in staat zou stellen een gezin van vijf te onderhouden en dat hij te arm was om zo seksistisch te zijn. Hij keek gekwetst en ik zag tranen in zijn ogen. Hij verontschuldigde zich en verliet de tafel. Ik betreur het dat ik dit voor onze kinderen heb gezegd, maar zijn opmerkingen na een dag hard werken en het omgaan met zijn ouders waren gewoon te veel voor me.
Wat vinden jullie van deze situatie? Heb ik verkeerd gehandeld door mijn man te confronteren in het bijzijn van onze kinderen? Laat het weten door een reactie op Facebook achter te laten.
