De spanning rond de zedenzaak tegen Marco Borsato loopt opnieuw op, nu de uitspraak eindelijk in zicht is. Na jaren wachten komt er op donderdag 4 december duidelijkheid. Niet via een persbericht, maar met de zanger zelf in de rechtszaal. Zijn advocaten laten weten dat Marco aanwezig zal zijn. Daarmee wordt die dag meer dan een juridische formaliteit. Voor jou als kijker voelt het alsof een lange, emotionele serie zijn climax krijgt, met een hoofdrolspeler die weigert weg te blijven.
Waarom zijn aanwezigheid zo veel zegtDat Marco zelf komt opdagen is opvallend. Veel verdachten laten hun advocaten het werk doen en blijven uit beeld. Hij kiest daar niet voor. Je merkt dat hij de uitspraak niet op afstand wil horen. Hij wil erbij zijn. Alsof hij die ruimte nodig heeft om te laten zien dat hij zich niet verstopt. Na alles wat er over hem is gezegd, wil hij het laatste hoofdstuk recht in de ogen aankijken.
Die keuze past ook bij hoe hij zich eerder opstelde. Tijdens de zittingsdagen eind oktober zat heel Nederland mee te luisteren. De zaal was vol emoties, spanning en ook zichtbaar ongemak. Het ging niet om roddel of show. Het ging om een strafproces dat diepe sporen trekt bij iedereen die erbij betrokken is.
Het laatste woord bleef hangenOp de laatste zittingsdag sprak Marco de rechter toe. Hij deed dat emotioneel en met duidelijke woorden. Zijn uitspraken blijven rondzingen, omdat hij zijn eigen beeld fel verdedigde. Hij zei toen: “Er is door het Openbaar Ministerie een soort karikatuur van mij gemaakt waar ik als mens niet voor sta”. Daarmee zette hij de toon neer van zijn verdediging. Hij vocht niet alleen tegen een beschuldiging. Hij vocht tegen het beeld dat viel over zijn naam.
Zijn verhaal ging verder. Hij zei: “Ik heb me voor dit gezin twintig jaar lang ingezet met liefde, aandacht en toewijding”. Daarna volgde een zin die je niet snel vergeet: “Ik word publiekelijk gefileerd als zedendelinquent. Dit is niet wie ik ben.” Het is een verdedigingslijn die je vaker ziet in zedenzaken. De verdachte wil niet alleen vrijuit gaan. Die wil ook zijn identiteit terug.
Marco haalde zelfs zijn werk voor War Child aan. Hij zei: “Ik heb me over de hele wereld ingezet voor kinderen van wie ik de naam niet eens ken. Ik ben niet deze man.” Je voelt hoe hij daar probeert te laten zien wie hij wil zijn in de ogen van anderen.
Wat het OM precies eistHet Openbaar Ministerie vraagt om een celstraf van vijf maanden. Dat is de strafeis in deze zaak. De beschuldiging is zwaar. Volgens de officier van justitie zou Marco het meisje meerdere keren hebben betast. Het gaat om aanrakingen van bovenbenen, borsten en vagina. Zowel boven als onder kleding, zo stelt justitie. Het OM zegt dat er voldoende steunbewijs ligt. En dat hij zou zijn meegezogen in een seksuele sfeer binnen het gezin. Toch benadrukt het OM dat dit nooit een excuus kan zijn voor ontucht met een minderjarige.
Voor jou als buitenstaander is het lastig overzicht houden. Je hoort beschuldigingen, je hoort ontkenningen, en je voelt hoe de publieke druk steeds groter wordt. Dit is precies waarom een strafrechtadvocaat vaak waarschuwt voor oordelen vóór een uitspraak.
Drie routes voor de rechterVoormalig strafrechtadvocaat Bram Moszkowicz schetst drie opties voor de uitspraak. De eerste is vrijspraak. Dan zegt de rechtbank dat er onvoldoende bewijs is. De tweede is veroordeling. Dan volgt er een straf, mogelijk in lijn met de eis. De derde optie is een tussenvonnis. Dat betekent dat de rechter nog extra tijd nodig heeft voor onderzoek.
Bram noemt die derde optie het meest logisch. Dat heeft te maken met een enorme stapel opnames. De verdediging had volgens hem nog niet genoeg tijd gehad om alles te beluisteren. Daardoor kan het proces nog een staartje krijgen.
De rol van 500 uur opnamesEr liggen ongeveer 500 uur aan tapes in het dossier. Die gesprekken zijn opgenomen tussen moeder en dochter, maar ook met anderen. Het doel was om meer duidelijkheid te krijgen over wat er in die periode speelde. De verdediging kreeg die opnames pas erg laat. Daardoor konden ze niet alles meenemen in de zitting.
Als de rechtbank niet direct vrijspreekt, wil de verdediging alles zelf beluisteren. Dat kan zwaar wegen. Je ziet hier hoe een zedenzaak niet alleen draait om één moment, maar om interpretatie, context en tijd.
Waarom dit showbizzproces blijft trekkenIn aanloop naar de uitspraak verschijnt er ook een Belgische reconstructie over de zaak. Die maakt duidelijk hoe groot dit proces is geworden. Niet alleen juridisch, maar ook maatschappelijk. Je ziet hoe elk detail nieuws wordt, hoe elke uitspraak in talkshows belandt, en hoe de publieke opinie de rechtszaal bijna binnenloopt. Toch komt het straks neer op één ding. Wat de rechter lastig vind en wat bewezen kan worden.
Donderdag wordt dus een dag vol spanning. Niet omdat er drama nodig is, maar omdat er eindelijk een knoop wordt doorgehakt. En omdat Marco er zelf bij wil zijn, wordt die knoop nog voelbaarder.
