Mijn naam is Miriam, ik ben 46 jaar en probeer al maanden een weg te vinden in de Nederlandse arbeidsmarkt. Na alles achtergelaten te hebben in mijn thuisland, waar de situatie onveilig werd, kwam ik naar Nederland in de hoop op een nieuwe start. Ik kwam vol optimisme en met de vastberadenheid om mijn steentje bij te dragen aan de samenleving. Maar sinds ik hier ben, heb ik meer obstakels ervaren dan ik ooit had voorzien.
Mijn zoektocht naar werk heeft me keer op keer teleurgesteld. Ondanks mijn werkervaring en de vaardigheden die ik in mijn vorige functie heb opgedaan, lijkt het haast onmogelijk om een werkgever te vinden die me een kans wil geven. Elke afwijzing voelt als een persoonlijke klap, en mijn vertrouwen in mezelf neemt beetje bij beetje af. Het is moeilijk te begrijpen waarom ik steeds weer een ‘nee’ krijg, zeker met een cv dat ik als sterk beschouw en een werkethiek waarop ik trots ben.
Eén aspect dat me onderscheidt, is mijn identiteit als moslima; ik draag een hoofddoek. Hoewel ik fier ben op wie ik ben en waar ik vandaan kom, merk ik dat dit soms misverstanden of zelfs vooroordelen met zich meebrengt. “Soms voelt het alsof mensen me niet serieus nemen of een beeld van me hebben dat niet klopt,” vertel ik vaak aan vrienden. Dit soort situaties maken me onzeker en geven het gevoel dat ik buitenstaander ben, iemand die er net niet helemaal bij hoort.
Ondanks de uitdagingen die ik ervaar, probeer ik vol te houden. Ik wil gewoon een kans om te laten zien wat ik waard ben. Na elke sollicitatie die wordt afgewezen, voelt het alsof ik steeds een stukje van mijn eigenwaarde verlies. Het is pijnlijk om steeds weer te horen dat het niets wordt, vooral als ik terugdenk aan de dromen die ik had toen ik hier aankwam.
Het gebrek aan werk raakt me niet alleen emotioneel; het heeft ook een praktische kant. Ik heb financiële verantwoordelijkheden en voel de druk om bij te dragen aan de vaste lasten van mijn huishouden. Ik wil mijn eigen geld verdienen en onafhankelijk zijn, maar het lijkt alsof ik tegen een muur aanloop die ondoordringbaar is. De vrijheid en zekerheid waar ik zo naar verlang, lijken telkens weer buiten bereik.
Mijn ervaring roept veel vragen op over de obstakels die vluchtelingen in Nederland tegenkomen. Integratie in een nieuwe samenleving is al moeilijk genoeg, en zonder werk voelt het alsof je nooit echt je plek kunt vinden. Ik hoor vaak verhalen over hoe Nederland kansen biedt, maar in de praktijk is dat soms een ander verhaal. Ik vraag me af waarom, met mijn ervaring en vaardigheden, ik niet de kans krijg die ik nodig heb om een volwaardig deel van de maatschappij te worden.
Toch heb ik de hoop niet opgegeven. Ik blijf actief zoeken naar nieuwe mogelijkheden en overweeg zelfs vrijwilligerswerk te doen. Misschien helpt het om ervaring op te bouwen en mijn netwerk uit te breiden. Ondanks alles geloof ik dat er ergens iemand is die mijn inzet en vastberadenheid ziet en me die ene kans wil geven die ik nodig heb. Dit idee, hoe klein ook, helpt me om door te blijven gaan, zelfs op de moeilijke dagen.
De steun die ik krijg van vrienden en de lokale gemeenschap betekent de wereld voor me. Er zijn dagen dat ik me alleen en onbegrepen voel, maar dan zijn er die lieve mensen die me opbeuren en me eraan herinneren waarom ik begonnen ben. Hun aanmoedigingen geven me kracht, en dat gevoel van verbondenheid helpt me door de zwaarste momenten heen.
Mijn verhaal is niet uniek; het staat symbool voor de grotere uitdagingen waarmee veel vluchtelingen en migranten in Nederland te maken hebben. Het benadrukt hoe belangrijk het is om vooroordelen los te laten en gelijke kansen te bieden aan iedereen, ongeacht hun achtergrond. We willen allemaal ergens bij horen en de kans krijgen om een beter leven op te bouwen.
Ik blijf hopen op een toekomst waarin mijn vaardigheden en ervaringen gewaardeerd worden, waarin ik een bijdrage kan leveren en mijn eigen pad kan bewandelen. Het is een lange weg, maar ik blijf geloven in een betere morgen. Is dit gebruikelijk? Ben ik de enige met zo een situatie? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
Comments 1