Ik (19f) heb vijf jongere broers en zussen (11m, 9f en een drieling van 1 jaar) en ik word bijna elke dag ingeschakeld om op hen te passen. Het is zo erg geworden dat ik mijn werkrooster heb moeten aanpassen, zodat ik minder uren werk om tegemoet te komen aan het feit dat mijn ouders mijn broers en zussen op mij dumpen. In het begin vond ik het niet erg, omdat ik gratis bij mijn ouders woonde en omdat mijn baan niet genoeg betaalt om een appartement te huren waar we wonen.
Geen tijd meer voor mezelf
Nu kan ik echter nauwelijks meer met mijn vrienden uitgaan of zelfs maar de activiteiten doen waarvoor ik me in het weekend heb aangemeld, omdat mijn ouders me gewoon een kind geven en verdwijnen. Ik moet zelfs een van de drieling in slaap krijgen, wat uren kan duren en mij nachtrust kost. Ik sta tussen 4 en 6 uur ’s ochtends op om te helpen de drieling klaar te maken voor de crèche, wat vaak eindigt met een van hen die om de een of andere reden thuisblijft. Een van de drieling noemt me zelfs ‘Ma’ en mijn moeder ‘Mama’, wat mijn moeder haat.
Lees verder op de volgende pagina…
