Toen mijn 45-jarige ex-vrouw en ik, 43 jaar oud, midden in ons scheidingsproces zaten, veranderde alles. We hebben samen twee kinderen die nog op de middelbare school zitten. Het laatste jaar van ons huwelijk begon ze mij echt te haten. Ze had stemmingswisselingen en was vaak onaangenaam. Het enige wat ik kon bedenken was dat haar hormonen misschien in de war waren. Toen ik dat tegen haar zei, werd ze defensief.
Het keerpunt
Ik stelde voor dat ze een dokter zou bezoeken, maar ze weigerde. Ik denk niet dat ze naar me zou luisteren. Uiteindelijk gaf ik haar een ultimatum: ga in therapie en bezoek een dokter, of onze relatie is voorbij. Ze vroeg om een scheiding. Ik bood geen weerstand, en zei dat het prima was als dat was wat ze wilde.
Ze vertelde me dat ik een middelmatige echtgenoot was en dat ze beter af was alleen. Dat definieert me eigenlijk wel; ik ben een middelmatige echtgenoot, niet bijzonder knap, geen miljonair. Maar ik ben nooit ontrouw geweest, dus ik ben niet slecht, gewoon middelmatig. Ze diende de echtscheidingspapieren in.
Lees verder op de volgende pagina!
