Op woensdag kreeg ik vreselijk nieuws tijdens mijn prenatale afspraak: ons ongeboren kindje had geen hartslag meer na 11 weken zwangerschap. Dit was al de tweede keer dat ik een zwangerschap verlies, en ik was diep van streek. De arts adviseerde me om naar huis te gaan en te rusten, terwijl mijn lichaam op natuurlijke wijze de zwangerschapsinhoud zou afstoten. Het duurde twee dagen voordat dit proces daadwerkelijk begon. De pijn begon vrijdagmiddag op te komen en nam in intensiteit toe.
Mijn man had die avond al plannen om naar een etentje bij een vriend te gaan, maar ik vond dat hij bij mij thuis moest blijven om me te steunen. De pijn was zo hevig dat ik in tranen was en nauwelijks kon lopen of zitten.
Hij bracht me wat ibuprofen en zei dat hij zou bellen om te vragen hoe het ging, maar dat leek mij niet voldoende.
Mijn moeder bood aan om bij me te zijn, maar ik weigerde omdat ik wilde dat mijn man aan mijn zijde zou staan. Lees verder op de volgende pagina!
