Chantal, moeder van een jonge zoon, worstelt met een schuldgevoel. Hoewel ze niemand direct schade heeft toegebracht, voelt ze zich niet goed over haar gedrag rondom afvalscheiding. Ooit trots op haar design-prullenbak, speciaal ontworpen voor het scheiden van afval, is ze nu een andere weg ingeslagen. Ondanks haar goede bedoelingen, wint het gemak nog te vaak van haar milieubewuste voornemens.
Trots op een milieuvriendelijke aankoop
Een paar jaar geleden kocht Chantal een prullenbak die volledig gericht was op afvalscheiding. “Het kostte 150 euro, maar het leek een geweldige investering,” vertelt ze. Met verschillende vakken voor glas, papier, GFT en plastic, kon ze haar steentje bijdragen aan een beter milieu. Ze hield zich jarenlang keurig aan de regels en bracht het restafval trouw naar de container verderop in de straat. Afval scheiden voelde als een logische stap, en ze was er trots op.
De impact van een huilbaby
Maar toen Chantal moeder werd, veranderde alles. Haar zoon bleek een huilbaby te zijn en eiste vrijwel al haar aandacht op. “Hij sliep nauwelijks en huilde de hele dag door,” zegt Chantal. “Het was een zware tijd die mijn energie compleet opslokte.” Dit had niet alleen invloed op haar humeur, maar ook op haar dagelijkse routines. Het huishouden verslofte, de was stapelde zich op, en zelfs het scheiden van afval werd een onmogelijke taak.
“Vooral het GFT-bakje vergat ik vaak,” herinnert Chantal zich. “Soms bleef het afval wekenlang staan, waardoor het begon te stinken en zelfs schimmelde. Ik kon het er gewoon niet bij hebben.” In een periode waarin haar zoontje haar voortdurend nodig had, raakte het afvalscheiden op de achtergrond. De constante druk van het ouderschap zorgde ervoor dat ze simpelweg geen energie meer had voor het zorgvuldig sorteren van afval.
Gemak wint het van principes
Op een dag, na weer een lange, vermoeiende dag, gooide Chantal voor het eerst al haar afval in één zak. “Ik had babyvoeding verpakkingen, luiers, etensresten – alles ging in één keer in de vuilniszak,” vertelt ze. “Ik dacht nog: ‘Dat scheid ik later wel,’ maar die avond bleef de zak gewoon staan. Toen ik uiteindelijk alles in de container gooide, voelde het bijna als een opluchting.”
Die ene keer werd al snel een gewoonte. Tegen haar principes in, begon Chantal alles in één zak te dumpen. “Van etensresten tot plastic, doekjes en luiers – het gaat allemaal in één container.” Ze voelt zich er schuldig over, maar het gemak wint het voorlopig van haar goede intenties. “Het is niet iets waar ik trots op ben, en ik weet dat het beter moet. Maar op dit moment heb ik gewoon niet de energie om het op te pakken.”
Stiekem afval weggooien
Omdat ze zich schaamt voor haar gedrag, gooit Chantal het afval vaak ’s avonds weg, wanneer het donker is en de buren haar niet kunnen zien. “Het voelt bijna als een ‘walk of shame’,” geeft ze toe. Ze loopt een stukje door de straat en hoopt dat niemand haar ziet terwijl ze het ongescheiden afval in de container gooit. Toch lukt het haar nog niet om haar oude gewoonten weer op te pakken. “Zodra er wat meer rust in huis is, beloof ik mezelf dat ik mijn leven zal beteren,” zegt ze, enigszins hoopvol.
Chantal beseft dat ze het goede voorbeeld moet geven, zeker nu ze moeder is. “Een betere wereld begint bij jezelf,” zegt ze. Maar voorlopig blijft het nog lastig om die intentie om te zetten in actie.
Wat zou jij doen in haar situatie? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
