Toen mijn man twee jaar geleden zijn interesse in cryptocurrency ontdekte, vond ik het eerst nog spannend en zelfs een beetje avontuurlijk. Het idee dat we misschien ooit op een slimme investering zouden kunnen terugkijken, had iets opwindends. Maar wat begon als een klein experiment, is inmiddels veranderd in een allesverslindende obsessie. Elke keer dat hij zijn telefoon erbij pakt, voel ik een knoop in mijn maag ontstaan. Onze gezamenlijke spaargeldrekening, ooit bedoeld voor een huis, vakanties en onze toekomst, verdampt nu in een digitale wereld die ik nauwelijks begrijp.
Steeds vaker maak ik me zorgen over wat dit betekent voor onze stabiliteit. Mijn man gelooft heilig in de kansen van crypto en ziet het als dé weg naar financiële vrijheid. Maar ik zie vooral hoe de waarde van zijn ‘investeringen’ fluctueert en hoeveel stress dat met zich meebrengt. Als de koersen dalen, zie ik de teleurstelling op zijn gezicht, maar als ze stijgen, zie ik een hoopvolle blik die alleen maar leidt tot het investeren van nóg meer. Voor hem voelt het alsof elke dag een nieuwe kans biedt om de jackpot te winnen, maar ik ben bang dat we in werkelijkheid alleen maar verliezen.
Eén van de moeilijkste aspecten van dit alles is hoe weinig invloed ik voel dat ik nog heb. Telkens wanneer ik het onderwerp ter sprake breng, krijg ik te horen dat ik het niet begrijp en dat ik vastzit in een ‘oude’ manier van denken. Hij wijst me erop dat crypto de toekomst is, dat banken achterhaald zijn en dat hij ons zo een voorsprong wil geven. En hoewel ik dat ergens kan waarderen, zie ik vooral hoeveel risico’s er aan vastzitten. Het spaargeld waar we jarenlang zo hard voor hebben gewerkt, lijkt hij niet meer te zien als ons gezamenlijke bezit, maar als een spelbudget dat hij zonder overleg inzet.
Wat mij het meeste frustreert, is dat hij niet lijkt te begrijpen hoe bang ik ben voor wat er komen gaat. We hebben geen kinderen, maar dat betekent niet dat ik geen plannen voor onze toekomst heb. Ik wil zekerheid, een buffer voor onverwachte uitgaven en een potje voor later. Maar met de snelheid waarmee hij ons spaargeld in crypto stopt, voelt het alsof we onszelf alleen maar verder in de onzekerheid duwen. Er zijn dagen dat ik ’s avonds in bed lig en me afvraag hoe we ooit nog financiële stabiliteit kunnen bereiken.
Elke keer dat ik probeer aan te geven dat ik meer zeggenschap wil over ons spaargeld, wordt het gesprek ongemakkelijk. Hij noemt me dan negatief en zegt dat ik hem niet genoeg steun in zijn dromen. Toch lijkt hij mijn zorgen niet serieus te nemen. Het lijkt alsof hij verblind wordt door de succesverhalen die hij online leest – mensen die door hun investeringen opeens miljonair zijn geworden. Wat hij niet ziet, zijn de verhalen van de velen die alles hebben verloren. Het feit dat hij alleen maar de mooie kanten ziet en weigert naar de risico’s te kijken, maakt me doodsbang.
Een paar maanden geleden stelde ik voor om een financieel adviseur in de arm te nemen, iemand die ons zou kunnen helpen balans te vinden in onze keuzes. Helaas was hij niet geïnteresseerd. Hij zei dat die ‘adviseurs toch niks weten over crypto’ en dat hij zelf voldoende kennis heeft opgedaan. Ik begrijp dat hij zich bekwaam voelt, maar ik voel me totaal buitengesloten van beslissingen over ons gezamenlijke geld. Het idee dat ik geen inspraak heb, dat hij zonder overleg al ons spaargeld kan inzetten, voelt als een bom onder ons huwelijk.
Het lastigste is dat ik van hem hou en dat ik wéét dat hij alleen maar het beste wil. Hij wil ons een mooie toekomst geven, maar de manier waarop hij dat probeert te bereiken, jaagt me juist angst aan. Soms fantaseer ik over wat we hadden kunnen doen met dat geld, hoeveel veiliger ik me zou voelen als het nog op onze spaarrekening stond. Dan voel ik een woede die ik niet vaak heb gevoeld in onze relatie. Ik wil niet dat geld tussen ons komt, maar dat lijkt nu precies te gebeuren.
Als ik met vrienden praat, krijg ik gemengde reacties. Sommigen zeggen dat ik hem gewoon zijn gang moet laten gaan; hij zal wel weten wat hij doet. Anderen raden me aan om voet bij stuk te houden en eisen dat hij stopt met investeren in crypto. Ik weet dat dit gesprek niet kan blijven sluimeren, maar telkens als ik het onderwerp aansnijd, voelt het alsof ik tegen een muur praat. Hoe kan ik hem laten inzien wat zijn keuzes met mij doen, zonder dat het elke keer eindigt in ruzie?
Ik wil geen controle over hem, maar ik wil wel dat hij rekening houdt met mijn gevoelens en angsten. Dit is niet alleen zijn toekomst, het is onze gezamenlijke toekomst. Het enige wat ik vraag, is een plan waar we beiden achter kunnen staan en een beetje zekerheid in een wereld die soms al zo onzeker voelt. De vraag blijft echter hoe ik dit kan aanpakken zonder onze relatie nog verder onder druk te zetten.
Wat zou jij doen in mijn situatie? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
