Soms vraag ik me af of ik fout zit, maar dit verhaal moet ik gewoon kwijt. Ik ben 54 jaar en al meer dan 32 jaar getrouwd met mijn vrouw, Victoria, die ook 54 is. Samen hebben we drie volwassen dochters en een volwassen zoon. Ons leven samen kende zijn ups en downs, maar recent is alles compleet veranderd.
Aan het begin van dit jaar begon Victoria met de menopauze, en zoals veel vrouwen in die fase van hun leven, had ze het moeilijk. Ik hield van haar en probeerde haar in elke stap van dat proces te ondersteunen. Ze voelde zich vaak onzeker en wilde geen intimiteit meer, omdat ze zichzelf dik en onaantrekkelijk vond.
Ik heb haar telkens verteld dat ik haar mooi vond en was geduldig. Het leek erop dat we de moeilijke periode goed doorkwamen. Pas deze maand leek ze weer open te staan voor intimiteit, en ik dacht dat onze relatie de goede kant opging. Totdat ik een verpakking vond in onze slaapkamer van een je weet wel..
Mijn werk vereist dat ik vaak op zakenreis ben, en tijdens mijn laatste trip besloot ik haar sociale media te bekijken. Ik had geluk; ze gebruikte iemands verjaardag als wachtwoord. Wat ik ontdekte, schokte me diep. Haar affairepartner bleek Zachary te zijn, een 35-jarige familievriend die ik al jaren ken. Hij heeft een vrouw, een jonge vrouw van 29. Terwijl ik op reis was, las ik zoveel berichten tussen hen. Een van die berichten was van Zachary, die vroeg of hij langs kon komen voor hun ‘plezierige tijd’ ondanks dat hij dacht dat hij ziek aan het worden was.
Zelfs toen ik terug was van mijn zakenreis, bleef ik haar berichten lezen. Zachary vertelde mijn vrouw dat hij en zijn vrouw de griep hadden, en dat hij haar een tijdje niet zou kunnen zien. Victoria reageerde dat de griep het waard was.
Toen ik thuiskwam, trof ik haar ziek aan, duidelijk getroffen door de griep. Zonder te aarzelen confronteerde ik haar met wat ik wist over haar en Zachary. Ze was boos, maar te zwak door de griep om iets tegen me te doen toen ik mijn spullen pakte en vertrok. Ze smeekte me om haar niet alleen achter te laten terwijl ze ziek was.
Nadat ik weg was gegaan, bleef ze me berichten sturen. Ze zei dat ze zich ellendig voelde en heel ziek was. Mijn reactie was simpel: ik zei haar dat ze naar een dokter moest gaan, een ambulance moest bellen of iemand anders moest inschakelen. Haar antwoord was dat ze niet aan het sterven was, maar dat ze me nodig had. Ze vertelde dat ze onze kinderen of andere familieleden niet kon bellen, omdat ze bang was dat ze zouden vragen waarom ik niet bij haar was. Ze zei ook dat de menopauze haar “gek” had gemaakt en dat ze Zachary niet meer zou zien.
Ik ben niet teruggegaan. Ondanks haar smeekbedes voel ik geen verplichting om terug te keren. De gedachte dat ze haar excuses probeert te maken en haar gedrag goed probeert te praten, maakt me alleen maar bozer. Ik heb zoveel jaren in ons huwelijk geïnvesteerd en haar gesteund, en dit is hoe ze me terugbetaalt.
Na wat er gebeurd was, besloot ik Zachary’s vrouw te bellen. Ik wilde haar persoonlijk vertellen wat er gaande was. Ik wilde onze volwassen kinderen dit verschrikkelijke nieuws besparen, maar realiseerde me dat mijn vrouw hen misschien zou misleiden. Zachary’s vrouw geloofde me meteen, wat me doet vermoeden dat hun huwelijk ook niet goed ging.
Ik belde daarna mijn kinderen en zette hen allemaal op een FaceTime call. Ik moest hen bewijs sturen om hen de waarheid te laten zien. Ik hield het beknopt, net genoeg om duidelijk te maken wat er aan de hand was. Ze waren allemaal van streek, net als ik, maar ik probeerde kalm te blijven. Ik wilde niet hun moeder zwartmaken tegenover hen.
Zachary’s vrouw heeft me de afgelopen dagen vaker berichten gestuurd. Ze vertelde dat ze al van plan was om Zachary te verlaten omdat hij ook met twee andere vrouwen sliep. Maar het feit dat Victoria, een getrouwde vrouw die bijna als familie was, erbij betrokken was, maakte haar beslissing definitief. Ze heeft Zachary uit hun huis gezet.
Ondertussen hebben mijn kinderen hun moeder gebeld en haar excuses aangehoord. Ze geloven haar niet en willen allemaal dat ik van haar scheid. Ze zijn duidelijk teleurgesteld in haar en zien geen toekomst voor ons als gezin zolang zij blijft proberen haar daden goed te praten.
Na alles wat er gebeurd is, blijf ik me afvragen: ben ik verkeerd omdat ik weiger voor mijn vrouw te zorgen, zelfs nu ze ziek is? Of bescherm ik mezelf en mijn eigen waardigheid door voet bij stuk te houden?
Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond? Laat het mij weten in de reacties op Facebook.
